FILARY POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCI– cz. I I.

Akceptacja siebie

Poza życiem świadomym drugim filarem poczucia własnej wartości jest SAMOAKCEPTACJA. Dr Nathaniel Branden twierdzi „bez akceptacji siebie poczucie własnej wartości jest niemożliwe.”

W potocznym rozumieniu te pojęcia się sklejają podczas gdy samoocena jest czymś czego doznajemy, akceptacja siebie jest czymś co robimy. Akceptacja siebie przez zaprzeczenie, to odmowa bycia swoim wrogiem.

Nathaniel Branden wyróżnia trzy poziomy akceptacji siebie:

1. Być swoim sprzymierzeńcem – to postawa, która brzmi: „Decyduję się cenić siebie, traktować się z szacunkiem i zaznaczać swoje prawo do istnienia.” Wiele osób poprzez brak akceptacji siebie sabotuje gotowość do przyjmowania nowej wiedzy, integrowania jej w sobie, w związku z czym tracą zdolność wpływania na swój rozwój.
2. Doświadczanie – uzmysławianie sobie bez przeoczeń i uników:

- myśli, które snujemy

- uczuć, które odczuwamy

- pragnień, które mamy

- czynów, których dokonujemy

- bycia, kim jesteśmy

Podczas prowadzonych przeze mnie warsztatów oraz licznych rozmów z ludźmi uświadomiłem sobie, że ludzie chowają w sobie najgłębsze pragnienia dotyczące tego kim mogą się stać, co mogą robić, jak spędzać czas. Całe lata nie weryfikują powodów, dla których są w danym miejscu (praca, znajomi, zdrowie). Zaakceptowanie swoich pragnień, uczuć i działań, oraz ich rezultatów daje nam olbrzymią siłę do dalszego działania. Warto pamiętać, że akceptacja siebie to tylko poznanie i uznanie jakiejś części w nas samych. Akceptacja siebie nie oznacza zgadzanie się na to jacy jesteśmy. Ale bez akceptacji siebie zmiana nie jest możliwa. Zaprzeczając swoim odczuciom, pragnieniom i czynom uniemożliwiamy nasz rozwój.

Żeby pokonać swój strach, trzeba się do niego przyznać, żeby poprawić swoje błędy trzeba się do nich przyznać. Żeby wybaczyć sobie swoje postępowanie, trzeba je w sobie rozpoznać.

3. Byciem przyjacielem dla samego siebie – to w praktyce zrozumienie dlaczego w określony sposób postępujemy. Przyjaciel to ktoś, kto nie potępia, tylko wysłuchuje, szuka motywów, kontekstu i próbuje zrozumieć. Zrozumienie motywów własnego działania i wyciagnięcie z tego wniosków bez potępiania siebie daje nam olbrzymią perspektywę dla unikania błędów w przyszłości. Istotą zrozumienia siebie jest przyjęcie PEŁNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA TO CO DZIEJE SIĘ W NASZYM ŻYCIU przy zachowaniu do siebie szacunku. Tym właśnie jest samoakceptacja.